Donderdag 13 december, zeekajakken en wandelen in het Abel Tasmanpark

Vandaag weer vroeg op, want we moeten ons om 8.30 melden bij het kayakcentrum. We maken kennis met een Duits stel dat ook meegaat en onze gids, Sara. Na de instructie komt er een boot op een trailer aangereden, getrokken door een tractor. Hier mogen we in plaatsnemen en worden we met boot en al naar zee gereden. Een hele rare gewaarwording, in een boot over straat! De trekker rijdt ons het strand op en de zee in. Vervolgens worden we naar een strandje zo’n 25 minuten varen verderop gebracht. Daar zullen we ongeveer 1,5 uur kajakken. Het gaat ons redelijk af, maar het is wel zwaar! De Duitsers zijn echte sportmensen én competitief, dus willen om de zoveel meter het liefst een wedstrijdje doen wie het hardst kan. We peddelen naar een eilandje waar allemaal zeehonden liggen. We moeten op 20 meter afstand blijven omdat het een beschermd natuurgebied is, maar ze zijn goed te zien, ook de krijsende puppy’s. Volgens de gids hebben ze een bijzonder luie dag vandaag, er is er maar een die in het water ronddartelt. De rest ligt waar hij ligt. Ondertussen begint het flink het te regenen, maar op het water heb je daar minder last van en de temperatuur is prima. Als we naar het strand teruggaan, blijkt dat we toch helemaal doorweekt zijn. We nuttigen de lunch die we van Sara krijgen en verruilen de teenslippers voor wandelschoenen. Er volgt nu een traject van 12 km langs de kust door het Abel Tasmanpark dat we te voet gaan afleggen. Het is een fantastisch mooie route door een (sub)tropisch regenwoud, over bruggetjes en zelfs een superwiebelige en lange hangbrug, met steeds mooie doorkijkjes naar de fotogeniekste baaien. Bounty! Het weer knapt ook helemaal op, met de zon erbij is het park nog mooier. Aan het eind van de wandeling neemt Paul nog even een frisse duik in de oceaan en dan moeten we alweer met de watertaxi terug. Een enerverende en prachtige dag in een adembenemend mooie omgeving. En gelukkig geen sandfly gezien.