Zondag 23 december, Fiordland National Park

23 december 2018 - Fiordland National Park, Nieuw-Zeeland

Een strakblauwe lucht. Dat is lekker wakker worden. Mooi buiten ontbijten dus. Vandaag gaan we op naar Milford Sound. Een lange weg door het Fiordland National Park dat eindigt in een toeristisch gehucht van waaruit boten vertrekken voor korte cruises door een fjord. Vanuit Te Anau is het 130 kilometer rijden over een prachtige route. Normaal gesproken doe je hier 2 uren over, maar het kost 2 keer zoveel tijd omdat je zo’n beetje om de 100 meter foto’s wilt maken. De zonovergoten dag helpt daaraan mee. Achtereenvolgens rij je langs mooie meren, groene heuvels en kabbelende beken en dan komen de bergen steeds dichterbij. De bergtoppen zijn wit en een imposante gletsjer doemt op. Bussen braken ladingen Chinezen uit die om je heen zwermen met grote fototoestellen en selfiesticks. Gelukkig zijn er ook kleinere parkeerplekken waar bussen niet kunnen parkeren. In Milford rijden we nog even richting terminal, maar het dichtstbijzijnde parkeerplaats is er vol. We gaan naar onze gereserveerde camping. Het is maar goed dat we deze een paar dagen geleden met een cruise geboekt hebben, want direct bij de ingang staat ‘full’. Eenmaal geparkeerd en uitgestapt zie ik een zwerm sandflies. De sandflies zien mij ook. In de reisgids staat dat je 10 seconden na aankomst in Milford je eerste prik te pakken hebt. Records zijn er om verbroken te worden. Insmeren dus en dat lijkt te helpen. Bij de receptie benadrukken ze hoeveel geluk we hebben met deze onbewolkte dag. Zeer uitzonderlijk. Het regent hier namelijk heel veel. We maken een wandeling naar het fjord en blijven ons verbazen over het adembenemende uitzicht. Dit soort beelden zie je alleen maar in folders. Krijgen we ooit nog iets mooiers te zien? Veel last van sandlies hebben we hier niet, want het stormt aan het water. Het is hier trouwens een komen en gaan van (propeller)vliegtuigen op het kleine vliegveld. De camping is nieuw. Mooi, natuurlijk opgezet in het bos. ‘s Avonds kunnen we niet buiten zitten. Het is windstil en dat betekent ontzettend veel sandflies. Internetten kunnen we niet, er is geen wifi en ook geen telefoonsignaal hier aan het eind van de wereld.

Foto’s

2 Reacties

  1. Astrid:
    24 december 2018
    Wow, jongens, wat fantastisch moai.
  2. René Wijnstra:
    24 december 2018
    Mooi!
    Lijkt wel op een film ...
    Pas maar op voor Orks!