Dinsdag 18 december, regenwoud

Het heeft vannacht geregend, maar gelukkig is het vanochtend droog. Het waait hard en de oceaan is een stuk wilder. De bergen zijn verscholen in de laaghangende wolken. Sinds een paar dagen hebben we bulten op de voeten die nu (pas) beginnen te jeuken. Sandflies. Het Zuidereiland staat erom bekend. En we gaan nu richting Haast, het mekka voor deze steekmuggen vanwege het vele (stilstaande) water. Als we net onderweg zijn begint het te regenen. Het maakt niet uit, we genieten evengoed van de prachtige weg. De bergwanden zijn zwaar van de vele varens. Je rijdt als het ware door een muur van groen. Het plan is om bij de Franz Josef-gletsjer te gaan wandelen. Een wandeling van een uur leidt naar de tong van de gletsjer. Heel apart, aan de ene kant de oceaan, dan een stuk subtropisch regenwoud en een gletsjer die met anderhalve meter per dag richting bos schuift. Helaas zien we niets van de bergen. Bij het informatiecentrum checken we het weer. 17 mm om 2 uur, 30 mm om 4 uur en 29 mm om 6 uur. Wat?! Een goede reden, naast een uitzicht van 0,0, om de wandeling niet te doen. Gisteren waren we trots omdat voor het eerst deze reis er geen kastje openklapte tijdens het rijden, geen la met een rotgang openschoof of folders door de camper vlogen bij de eerste de beste bocht. Het had even geduurd, maar we leerden. Vandaag was het toch weer die ene moeilijk afsluitbare lade die het nodig vond om op de bochtige bergwegen open en dicht te klappen.
Inmiddels is het gaan hozen. We rijden verder en stoppen kort in Fox Glacier voor een tankbeurt. Tankstations zijn op deze route schaars. Op advies van de dame in het informatiecentrum tanken we niet in Franz Josef, ‘the most expensive gas station in NZ’. Maar ook hier betalen we verhoudingsgewijs veel voor de dorstige camper. De stortregen gaat nu over in een moesson. Dit levert ook weer mooie beelden op. Zo zie je langs de weg spontaan watervallen uit de bergwanden ontstaan. We houden halt bij een DOC-camping, een natuurcamping. Het is bijna onmogelijk de camper te verlaten, dus rijden we toch maar door naar Haast omdat de weerapp aangeeft dat het daar aan het eind van de middag droger wordt. Dat klopt. ‘Welcome in the Haast rainforest’, is de begroeting bij de receptie. Het is mistig. Een kleine wereld.